هـــزار فـصــل دفــتـر شـعـرم به رنگ پاییز است
و ســـوز بـــاد جـــدایـــی در آن غــزلـریز است
هنــوز بــوی تـــو دارد هـــوای شــعــر و غـــزل
خوشـا که شعـر تو هـمـچون شکـوفه نوخیز است
خوش است خاطرات بهار و خوش است یاد نگار
ولــی نــوای شـعـر خـزان چقـدر غم انگـیز است
بـه خـاک پـاک تو, این بخت, سپـرده دانه ی دل
دوبــاره منتــظر «هـا! ... جــوانه! ... برخیز!» است
اگرچــه بخــت, با تبــرش زد هـزار ضـربه به دل
هنــوز بـا دل مــن دشــمنی ز کـیــنه لبـریز است
ببـــار ابـــر مـحـــبت بــه دل کـــه ســوز خــزان
شـراره ای زده بــر مــن کـه شـعـله اش تیـز است
بـهــــار مـــن! بــپــذیــرم بــه شــعـر پـایـیــزی
غــزل غـــزل بــه فــدایت اگـرچــه ناچـیز است
شعر پاییزی